Orta Doğu ve Kuzey Afrika’daki eski Osmanlı topraklarında Türkçe neden resmi dil olmadı?

14/04/2024

45

Aslında Mısır 1922’de Büyük Britanya’dan bağımsız bir ülke olduğunda, devletin resmi dili olarak Osmanlıca’nın mı yoksa Arapça’nın mı seçileceği tartışıldı. Yani “Tabii ki Arapça olmalı” gibi bir durum söz konusu değildi. Aslında hangi dilin resmi dil olacağı çok açık değildi çünkü Mısır’daki elit yönetici sınıf günlük konuşmalarında Arapça değil Osmanlıca kullanıyordu.

Mısır Arapçası “köylülerin” diliydi ve elit kesim kendisini bu dilden ayırmayı çok istiyordu. Klasik Arapça elbette dinin kutsal diliydi (ve XIX. yüzyıla kadar bilimin diliydi, daha sonra yerini Fransızca ve İngilizce aldı).

İnsanlar, üst Osmanlı elit sınıfının konuşmalarıyla kaba köylüler olarak damgalanmaktan her ne pahasına olursa olsun kaçındığını unutmaya meyillidir. Bu nedenle kaba Türkçeden (Modern Türkçenin türediği), Arap lehçelerinden, demotiki Yunancasından vs. kaçınmışlardır. Seçkin prestijli diller Klasik Arapça, Farsça, Osmanlı Türkçesi, Katharevousa Yunancası (ve XIX. yüzyıldan itibaren Fransızca) idi. Bu dillerin hiçbiri Türkler, Araplar (bedevilerle eşanlamlı), Romalılar (“aptal Hıristiyan köylüler”) vb. olarak anılan “dilsiz köylüler” tarafından konuşulmuyor, okunmuyor ya da bilinmiyordu.

Her neyse, 1923 yılında Modern Standart Arapça’nın Mısır’ın resmi dili olmasına karar verildi, ancak daha önce de belirttiğim gibi Mısırlı politikacılar arasında çok fazla tartışma yaşanmadı. Bunun nedeni, tartışmayı pan-Arap milliyetçilerinin kazanmasıydı. Onların argümanı, Mısır milliyetçiliğinin sivil olması, tüm Mısırlıları ve nihayetinde tüm Arapları din veya kökenlerine bakmaksızın tek bir Arap kültürel ve dilsel kimliği altında birleştirmesi gerektiğiydi. Muhammed Abduhu ve Raşid Rida tarafından kurulan Islah’ın (İslami Reformist hareket) Mısırlı İslamcıları da, dini önemi ve kurucuların Osmanlı karşıtı duyguları nedeniyle Osmanlı Türkçesi yerine Arapçayı seçme konusunda pan-Arapçı laikleri destekledi.

Böylece Mısır’da Osmanlı Türkçesi konuşan elitler buna uymak zorunda kaldı ve Osmanlı Türkçesinden Arapçaya geçtiler.

Bununla birlikte, bu Mısırlı seçkinler 1923’te Arapça resmi dil olarak seçildikten sonra bile, kendilerini daha önce olduğu gibi “aptal köylü bedevi Araplardan” ayırma arzusuyla, daha önce var olmayan özgün bir kentsel Arapça lehçesi yarattılar. Bu eski Cairene lehçesi kırsal dil özelliklerinden tamamen yoksundu. Daha sonra, XX. yüzyıl boyunca, kırsal bölgelerden birçok göçmen Kahire’ye taşındıkça, eski Osmanlı Türkçesi konuşan elitlerin oluşturduğu bu kentsel Arapça Cairene lehçesi, yeni Cairene Arapçasını oluşturan kırsal özellikleri benimsedi.